czasie jej związek z Fontanem zaczął się psuć. Mężczyzna coraz częściej wracał późno do domu, spędzał czas z kolegami w mieście. Nana spotkała zaś swoją starą przyjaciółkę – Satin. Kobiety spędzały teraz razem dużo czasu, zwierzały się sobie, a gdy Nanie zaczęło brakować pieniędzy, chodziły razem do miasta szukać klientów. Fontan zaczął bić Nanę. Z początku było to niewinne i zdarzało się rzadko, później już bił ją z byle powodu, a nawet bez powodu dla wprawy. Dziewczyna czasami miała całe plecy sine. Nie potrafiła jednak uwolnić się od swej miłości do niego. Nawet gdy Fontan zabrał wszystkie ich oszczędności, wydzielając jej codziennie kilka franków na jedzenie. Czasami nie zostawiał nic, więc Nana musiała zarabiać na ulicy. Pewnego dnia, gdy wróciła wieczorem do domu, Fontan nie chciał jej wpuścić. W końcu, gdy otworzył drzwi, zobaczyła w ich łóżku aktorkę z teatru. To był koniec ich związku.
W teatrze „Varietes” odbywały się próby nowej sztuki – „Małej diuszessy”. Sztukę napisał Fauchery, więc razem z Bordenavem nadzorowali próbę. Chciali zaproponować Nanie rolę Geraldyny. Bordenave marzył o tym, że Nana pojedna się z hrabiom Muffatem, a on zdobędzie od niego pożyczkę na przedstawienie. Labordette zaaranżował w teatrze spotkanie Nany z hrabią. Spotkali się w garderobie na górze. Nana stanowczo odrzucała wyznania miłosne hrabiego, powiedziała, że nie będą już nigdy razem. Hrabia załamany obiecywał jej pieniądze, zamki, wszystko, czego będzie sobie życzyła. Nana była jednak niewzruszona. W końcu powiedziała, że jest jedna rzecz, której chciałaby najbardziej – dostać w nowym przedstawieniu rolę księżnej Heleny. Nie chciała grać kolejnej kokoty, chciała pokazać, że umie zagrać kobietę z wyższej sfery. Hrabia powiedział, że nie ma możliwości załatwić jej roli, po
